ภาษาและวัฒนธรรม

ความไม่กีดกันคนต่างชาติต่างภาษา

เสรีภาพทางศาสนา

ความรักสงบ

ประนีประนอม

เกรงใจ

คํานึงกาลเทศะ

รักสนุก

มีนํ้าใจ

เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ความ

เป็นคำที่สื่อความหมายกว้างทั้งในความหมายที่ เป็นรูปธรรมและนามธรรม

ความหมายเชิงรูปธรรม

ความหมายเชิงนามธรรม

องค์การที่รับผิดชอบเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะ

พฤติกรรมที่ยึดถือปฏิบัติมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษจน ถึงปัจจุบัน

ความรู้สึกพึงพอใจรังเกียจหรือละอายต่อการ กระทำใดๆหรือพฤติกรรมของคนกลุ่มหนึ่งซึ่งอาจ เปลี่ยนแปลงได้ตามกาลเวลา

มนุษย์อาศัยในพื้นที่ที่มีภูมิประเทศภูมิอากาศต่าง กันจะมีประเพณีวัฒนธรรมที่ต่างกัน

มนุษย์จะมีลักษณะนิสัยค่านิยมแบบแผนการดำเนินชีวิตแตกต่างกันตามสภาพความอุดมสมบูรณ์หรือ ความแร้นแค้นของที่อยู่

วัฒนธรรมของกลุ่มชนได้รับอิทธิพลของวัฒนธรรมจากกลุ่มชนที่อยู่แวดล้อมหรือใกล้เคียง

กลุ่มชนบางกลุ่มมีนักปราชญ์จำนวนมากเผยแพร่ ความรู้และบางกลุ่มมีประมุขที่ดีเมื่อเกิดวิกฤต การณ์อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นก็สามารถป้องกันศัตรู และคิดสร้างสรรค์ความเจริญให้แก่กลุ่มชน ของตน

วิถีชีวิตของคนสังคมหนึ่งๆ ก่อกำเนิดขึ้นมา ได้เพราะคนในสังคมมีภาษาเป็นเครื่อง มือในการสื่อความคิดที่เกี่ยวกับการดำเนิน ชีวิตในแง่ต่างๆ

วัฒนธรรมหรือระบบชีวิตของหมู่ชนบันดาลให้ ภาษาพัฒนาไปตามลักษณะของสถาบันและค่า นิยมของหมู่ชนนั้นเมื่อพิจารณาภาษาไทย

สังคมไทยให้ความสำคัญกับลำดับฐานะบุคล

คำราชาศัพท์

ภาษาไทยให้ความสำคัญกับชื่อของบุคคลโดยไม่นำมาเรียกพรํ่าเพรื่อ

ภาษาไทยให้ความสำคัญกับวัฒนธรรมต่างชาติ ยินดีรับวัฒนธรรมต่างชาติเข้ามาประสมกลมกลืน กับวัฒนธรรมไทยอย่างมีเหตุผล

ภาษาไทยมีความละเอียดในการกล่าวถึงเรื่องใกล้ตัวแสดงออกผ่านคำเรียกญาติคำขยายต่างๆ

คนไทยช่างสังเกตและให้ความสำคัญกับการ จำแนกสิ่งต่างๆรอบตัว

คนไทยพิถีพิถันกับภาษามักใช้ภาษาให้เกิดเสียง คล้องจองเพื่อความไพเราะและชอบเล่นสนุกกับ ภาษา

คนไทยให้ความสำคัญกับวัฒนธรรมต่างกลุ่มชน และยินดีรับวัฒนธรรมของกลุ่มชนอื่นมาใช้

วัฒนธรรมไทยมีการแบ่ง ลําดับชนชั้นลดหลั่นกันไปการใช้ภาษาที่สัมพันธ์ กับวัฒนธรรมข้อนี้คือการใช้ราชาศัพท์หรือการใช้ ภาษาให้เหมาะสมกับฐานะบุคคล

วัฒนธรรมไทยให้ความสำคัญแก่กาลเทศะมีค่า นิยมว่าต้องพิจารณาความเหมาะสมว่าสิ่งใดควร หรือไม่ควรในสถานการณ์หนึ่ง

ในวัฒนธรรมหนึ่งๆย่อมมีสิ่งต้องห้ามหรือสิ่งที่ไม่ ควรกล่าวถึงคำเรียกสิ่งต้องห้ามเหล่านั้นจึงมักเป็นคำต้องห้ามไปด้วย

ชาติทุกชาติมีกลุ่มคนที่พูดภาษาต่างกันสำเนียงต่างกันอาศัยอยู่ร่วมกันในชาติด้วยเหตุนี้จึงมีการ สถาปนาภาษาใดภาษาหนึ่งเป็นภาษากลางสำหรับใช้เป็นสื่อกลางในการติดต่อราชการ

ภาษาที่ใช้สื่อสารกันในท้องถิ่นต่างๆภาษาถิ่นแม้ จะไม่ใช่ภาษามาตรฐานที่ใช้เป็นสื่อกลางในการ สื่อสารของคนในชาติ