ชนิดของคำ

คน

นก

ม้า

เรือ

รถ

ใช้เรียกชื่อทั่วไป

กรุงเทพ

สมศรี

อังกฤษ

ใช้เรียกชื่อเฉพาะ

คณะรัฐมนตรี

กระทรวงการคลัง

ค่ายลูกเสือ

คำนามที่ใช้เป็นชื่อ หมวด หมู่ กอง คณะ อยู่หน้านาม

กิ่ง

ขอน

ฉบับ

บาน

นามที่ใช้บอกลักษณะของนาม เพื่อให้รู้สัดส่วนรูปพรรณสัณฐาน

การเดิน

การเล่น

ความดี

ความเลว

ความรู้

คำนามซึ่งเกิดจากคำกริยา หรือคำวิเศษณ์ มีคำว่า การ และ ความ นำหน้า

บุรุษที่1 เช่น ฉัน

บุรุษที่2 เช่น เธอ แก

บุรุษที่3 เช่น ท่าน เขา

สรรพนามที่ใช้แทนคำนามในการพูดจา มี3 พวก

ที่

ซึ่ง

อัน

สรรพนามที่ใช้แทนคำนามซึ่งอยู่ข้างหน้า

ใคร

อะไร

ไหน

ผู้ใด

สิ่งไร ฯลฯ

คำสรรพนามที่ใช้แทนคำนาม และเป็นคำถาม

ต่าง

บ้าง

กัน

คำที่ใช้แทนนามเพื่อแยกนามนั้นออกเป็นส่วนๆ

นี่

นี้

โน้น

นั่น

คำที่ใช้แทนคำนามเพื่อบอกความชัดเจน

นั่ง ยืน เดิน นอน

บิน

หัวเราะ

กริยาที่ไม่ต้องการกรรม

อ่าน เขียน

ตี กิน

จับ ไล่

กริยาที่ต้องการกรรมมารับ

เหมือน คล้าย

เท่า คือ

ดัง

กริยาที่ไม่สมบูรณ์ในตัวเอง ต้องอาศัยคำนาม สรรพนาม หรือคำวิเศษณ์มาเติมข้างหลัง จึงจะได้ใจความสมบูรณ์

คง เคย ควร

จะ จง จัก

พึง ย่อม ยัง

จะ จง จัก

กำลัง ชะรอย น่า

กริยาที่ใช้ประกอบหรือช่วยกริยาที่สำคัญในประโยค

อันว่า

ดูก่อน

แต่แน่ะ

ช้าแต่

ได้แก่ คำนำหน้า คำทักทายในบทอาลปนะ (คำที่ใช้เรียกร้องผู้ที่จะพูดด้วย)

บุพบทนำหนัาบทกรรม

บุพบทนำหนัาบทอื่นในฐานะเครื่องใช้หรือติดต่อกัน

บพบทนำหนัาบทอื่นในฐานะเป็นผู้รับ

บุพบทนำหน้าบทอื่นเพื่อบอกที่มาหรือต้นเหตุ

บุพบทนำหน้าบอกเวลา

บุพบทนำหน้าบอกสถานที่

บุพบทที่นำหน้าคำนาม สรรพนาม กริยาสภาวมาลา

1. อาการร้องเรียก หรือบอกให้รู้ตัว

2. อาการโกรธเคือง

3. อาการประหลาดหรือตกใจ

4. อาการสงสัย หรือปลอบโยน

5. อาการเข้าใจหรือรับรู้

6. อาการเจ็บปวด

7. อาการสงสัยหรือไต่ถาม

8. อาการห้ามหรือทักท้วง

9. อาการจากสิ่งธรรมชาติ

ไม่ลืมหูลืมตา

เสื่อสาด

ดีอกดีใจ

ผู้หญิงยิงเรือ

อาบน้ำอาบท่า

อยู่บ้านอยู่ช่อง

บอกชนิด

บอกขนาด

บอกสัณฐาน

บอกสี

บอกเสียง

บอกกลิ่น

บอกรส

บอกสัมผัส

บอกอาการ

คำที่ใช้ประกอบคำอื่นเพื่อบอกลักษณะ ของคำนั้น ๆ โดยมากใช้ประกอบคำนาม คำสรรพนามที่ใช้ ประกอบคำกริยาและกริยาวิเศษณ์มีน้อย