การเคี้ยวอาหารเป็นการกระตุ้นให้มีการผลิตนํ้าลายออกมามาก ก้อนอาหารที่ฟันบดและมีนํ้าลายผสมให้เป็นก้อน เรียกว่าโบลัส (Bolus)

การย่อยอาหารในปากแทบไม่มีความสําคัญ เพราะอาหารอยู่ในปาก เพียงชั่วครู่ และมีเพียงการย่อยแป้งเท่านั้น

หลอดอาหาร หรือ esophagus ประกอบด้วยกล้ามเนื้อยาวประมาณ 9-10 นิ้ว มีกระดูกอ่อนและมีกล้ามเนื้อรูปวงแหวนที่ทําหน้าที่คลายตัว ยืดและหดสลับกันเพื่อส่งอาหารด้านบนและล่างของหลอดอาหารมีกล้ามเนื้อหูรูดทําหน้าที่ช่วยปิดเปิดหลอดอาหาร

ในหลอดอาหารจะไม่มีการย่อยหรือการดูดซึมอาหาร

เก็บสํารองอาหารจํานวนมากไว้เพื่อทยอยปล่อยให้ลําไส้ (กระเพาะอาหารเปล่ามีปริมาตร 50 ลม.ซม. และขยายขนาดได้ประมาณ 1 ลิตร)

คลุกเคล้าอาหารกับนํ้าย่อย เพื่อเตรียมส่งผ่านต่อไปยังลําไส้เล็ก

หลั่งนํ้าย่อยที่ใช้ในการย่อยโปรตีนและไขมัน

ย่อยอาหารโดยนํ้าย่อยที่ผลิตขึ้นที่ผนังกระเพาะ

ปล่อยอาหารไปสู่ลําไส้เล็กอย่างช้าๆ

ฆ่าจุลินทรีย์ที่ปนเปื้ อนมากับอาหาร

ลําไส้เล็กแบ่งเป็น 3 ส่วน คือ ส่วนต้น (Duodenum)ส่วนกลาง (Jejunum) และ ส่วนปลาย (Ileum)

อาหารจะอยู่ในลําไส้เล็กประมาณ 3-10 ชม.ลําไส้เล็กส่วนต้นจะทําหน้าที่ย่อยอาหารเป็นส่วนใหญ่ และดูดซึมอาหารบางชนิดเท่านั้น

ช่องที่ลําไส้เล็กและลําไส้ใหญ่ต่อกัน จะมีกล้ามเนื้อหูรูดทําหน้าที่เป็นลิ้นป้องกันไม่ให้อาการที่ผ่านลงไปในลําไส้ใหญ่ย้อนกลับไปในลําไส้เล็กอีก

เมื่ออาหารผ่านจากลําไส้เล็กเข้าสู่ลําไส้ใหญ่แล้วยังจะมีการย่อยและการดูดซึมต่ออีกเล็กน้อย (อาหารจากลําไส้เล็กที่มีนํ้าย่อยผสมอยู่ยังย่อยและดูด ซึมไม่หมด) และแบคทีเรียในลําไส้ใหญ่จะเมตาบอไลท์อาหารที่ไม่ถูกย่อยให้เป็นกรดและแก๊สได้

ในลําไส้ใหญ่ไม่มีนํ้าย่อย มีเพียงนํ้าเมือกที่มีฤทธิ์เป็นด่าง ทําให้อุจจาระเป็นกรดน้อยลงและช่วยหล่อลื่นให้กากอาหารเคลื่อนที่ ได้สะดวกพร้อมทั้งทำหน้าที่ป้องกันผนังลําไส้ และช่วยให้อุจจาระรวมตัวเป็นก้อนและยังช่วยป้ องกันผนังลําไส้จากอันตรายของแบคทีเรียที่มีอยู่ในลําไส้

ปาก

กระเพาะ

ลำไส้เล็ก

เกิดขึ้นที่ลําไส้เล็ก โดยนํ้าดีจะช่วยให้ไขมันแตกตัวเป็นชิ้นเล็กๆ เพื่อให้นํ้าย่อยเข้าไปสัมผัสได้มาก

ไลเปสจากลําไส้เล็กและตับอ่อนจะย่อยไขมันต่อไปจนสุดท้ายได้กลีเซอรอลและกรดไขมัน

กระเพาะ โปรตีนถูกย่อยด้วยเปปซินจากกระเพาะอาหาร ให้เป็นโปรตีโอส เปปโตนและโพลีเปปไทด์ขนาดใหญ่

ลําไส้เล็ก นํ้าย่อยจากตับอ่อนหลายชนิดและนํ้าย่อยที่ลําไส้เล็กผลิตเองจะช่วยย่อยโปรตีนให้เป็นกรดอะมิโน

เคี้ยว กลืน

เกลือและนํ้า ทําให้อาหารมีความชุ่มชื้น

Mucus หล่อลื่น

Amylase นํ้าย่อยสําหรับย่อยแป้ง

ขับเคลื่อนอาหารไปยังกระเพาะอาหาร

Mucus หล่อลื่น

เก็บ ผสม ละลาย และย่อยอาหาร

กรดเกลือ (HCl) ละลายอาหาร ฆ่าเชื้อจุลินทรีย์

Pepsin นํ้าย่อยสําหรับย่อยโปรตีน

Mucus หล่อลื่นและป้องกันผนังกระเพาะ

กรดนํ้าดี เลซิทีนและคอเลสเทอรอล ช่วยขับนํ้าดีช่วยในการย่อยและดูดซึมไขมัน

ไบคาร์บอเนต ลดความเป็นกรดของอาหารที่มาจากกระเพาะ

หลั่งนํ้าย่อยและโซเดียมไบคาร์บอเนต

นํ้าย่อย ย่อยคาร์โบไฮเดรต ไขมันและโปรตีน

ย่อยและดูดซึมอาหาร

นํ้าย่อย ย่อยอาหาร

เกลือและนํ้า ควบคุมของเหลวภายในลําไส้

Mucus หล่อลื่น

เก็บอาหารที่ไม่ถูกย่อยและดูดซึม ดูดซึมโซเดียม โพแทสเซียมและนํ้า กําจัดอุจจาระออกนอกร่างกาย

Mucus หล่อลื่น

เก็บอุจจาระและขับออกทางทวารหนัก